Dalí sublimeerde zijn leven in zijn schilderkunst. Gebaseerd op groot vakmanschap, opgedaan in allerlei schilderkunstige experimenten, tilde hij op onnavolgbare eigenzinnige wijze het surrealisme tot ongekende hoogte. Hij fotografeerde als het ware associatief wat er zich aan de binnenkant van zijn hoofd afspeelde. Aangezet door destijds nieuwe inzichten in de psychologie probeerde hij zijn onderbewustzijn in beelden vast te leggen en zijn dromen in al hun ondoorgrondelijke symboliek te visualiseren. Hiertoe ontwikkelde hij zijn befaamde "paranoïde-kritische methode". Voor ons, eendimensionale stervelingen, blijven slechts de schilderijen en andere kunstuitingen als fascinerende getuigen van een letterlijk ongelooflijk intensief en arbeidzaam leven. Wellicht spreken ze ons zo aan doordat ze ons niet alleen een blik gunnen in Dalí's onderbewustzijn, maar ook een spiegel vormen van onze eigen ziel.